Μου πήρε καιρό μέχρι να παραδεχτώ πως στη "Διαθήκη του Δολοφόνου" υπερισχύει το μυστήριο που περιβάλλει ένα τέλειο έγκλημα, παρά τα συναισθήματα που γεννά ένα ανθρώπινο δράμα.

Ίσως επειδή ο πλεονασμός ενός "τέλειου εγκλήματος" ασκεί πιο δυνατή έλξη στη συνείδηση ανθρώπων που έχουν βιώσει ή έχουν γίνει μάρτυρες της σκληρότητας του κόσμου μας και έχουν αναπτύξει αισθηματικά αντισώματα. 

Ο θάνατος, ο όλεθρος, περνούν καθημερινά δίπλα μας και το μόνο που απομένει να μας κεντά την προσοχή είναι ο τρόπος, με τον οποίο θα οδηγηθεί ο άνθρωπος στην καταστροφή.

Κοντεύει ένας χρόνος από την κυκλοφορία του μυθιστορήματος και ακόμα επιμένω να πιστεύω πως το τέλειο έγκλημα βρίσκεται εδώ, ανάμεσά μας, κι είναι θέμα χρόνου να βρεθούμε αντιμέτωποι. 

Συνέντευξη στην Εύα Νάτση για

λογαριασμό της σελίδας 

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ

Trailer

"Όσον αφορά το θάνατό μου, οφείλω να ενημερώσω άπαντες, και ιδιαίτερα τους εκπροσώπους της αστυνομίας που θα εμπλακούν στις έρευνες για τα αίτιά του, πως προήλθε από κατάποση ισχυρής δόσης υδροκυανίου, το οποίο κατανάλωσα κατόπιν απόφασής μου και εν γνώσει των συνεπειών."
"...προαναγγέλλω ρητώς και υπευθύνως το θάνατο του γαμπρού μου Άνθιμου Χυδά, συζύγου της κόρης μου Αλίκης, εντός των επομένων δώδεκα ωρών. Αίτιο του θανάτου του θα είναι η καρδιακή ανακοπή. Η σύλληψη, ο σχεδιασμός και η εκτέλεση της πράξης αυτής οφείλονται αποκλειστικά σε δική μου πρωτοβουλία και δράση".

Με αυτά τα λόγια ο καθηγητής Οδυσσέας Βερνής εξηγεί τον ήσυχο θάνατό του και προετοιμάζει τους συγγενείς, τους φίλους και εκείνον που θα τον ακολουθήσει στον άλλο κόσμο. Το σχέδιό του να δολοφονήσει τον εκδότη Άνθιμο Χυδά δεν πρόκειται να συναντήσει κάποιο εμπόδιο. Είναι τόσο σίγουρος, που αποχαιρετά το ακροατήριο της διαθήκης του απευθύνοντας έναν μακάβριο χαιρετισμό στο γαμπρό του: "Εις το επανιδείν"· είναι ο χαιρετισμός του νεκρού προς τον μελλοθάνατο.

Ο αστυνόμος Άρης Δριμός καλείται να λύσει την υπόθεση, την τελευταία της καριέρας του και της ζωής του. Ο θάνατος στέκεται απέναντί του και τον περιμένει το ίδιο σίγουρος. Η ανίατη ασθένεια και το χαμένο παρελθόν της ζωής του τον σπρώχνουν στο ίδιο βέβαιο μέλλον, σε ένα αργό ταξίδι απόγνωσης και απελπισίας.Γίνεται ο χαμός ενός ανθρώπου να γεννά πόνο και συνάμα ελπίδα; Μπορεί κάποιος να προσφέρει με το θάνατό του όσα δεν μπόρεσε μια ολόκληρη ζωή; Ο Δριμός έχει πια λίγο χρόνο για να απαντήσει, λιγότερο ίσως απ' όσον απαιτεί η ασύλληπτη αλήθεια· η αλήθεια της Διαθήκης του Δολοφόνου.